دوتا از صدا مخملی ترین خواننده های قدیمی با هم به اشتراک ترانه ای خواندند که تنهایی پر کن محشری از آب در اومد...
-دلکش می خونه: بردی از یادم
دادی بر بادم
با یادت شادم...
-یه دفعه ویگن می خونه: دل به تو دادم
بر دام افتادم
از غم آزادم
-و باز دلکش... دل به تو دادم فتادم ز غم
ای گل بر اشک خونینم بخند
-ویگن همراهی می کنه که: سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز
چه شد آن همه پیمان؟
که از آن لب خندان
بشنیدم و هرگز، خبری نشد از آن!
-دلکش می خونه: کی آیی به برم؟
ای شمع سحرم
در بزمم نفسی
بنشین تاج سرم
تا از جان گذرم
-ویگن می خونه: تا به سرم نی
جان به تنم ده
چون به سر آمد
عمر ... بی ثمرم!
شسته بر دل غبار غم
زان که من در دیار غم
گشته ام غمگسار غم
...
امید اهل وفا تویی
رفته راه خطا تویی
آفت جان ما تویی
...
-حالا هم ویگن و هم دلکش با هم هم آوا میشن که:
بردی از یادم
دادی بر بادم
با یادت شادم
دل به تو دادم
در دام افتادم
از غم آزادم
دل به تو دادم
فتادم زبند
ای گل بر اشک خونینم بخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد... به... راهت... هنوز...
............. و صدای دست زدن و تشویق حضار در انتهای این ترانه خاطره انگیز به گوش میرسه.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
